Bu ilk ve son Türkçe yazım sanırım.. Nereden esti diye hiç sorma, işte öylesine.. Bazen insanın kendi dilinde de deşarj olması gerekiyor. Ben de içimdekileri dökmeye karar verdim, iyi de ettim.
Affet, nefret ettim senden, diye söze giriyorum:
Hislerimi cümlelerle anlatamam, çünkü yetersiz kelimeler.. Ama yine de bir umut, neylersin durmuyor insanın içinde, patlayıp çıkıveriyor birden. O halde,
"Şu araların" bir listesini yapalım bakalım..
* Kördüğüm olmuş düşünceler
* Hayal kırıkları
* Yorgunluk
* Yalnızlık
* Korku
Kısacası, karmakarışığım.. Düşüncelerimde boğuluyorum.. Peki neden? Aslında pek çok nedeni var bunun ama;
Anlatsam dinler misin?
Dinlesen anlayabilir misin?
Anlasan yardım edebilir misin?
En iyisi boşvermek, hayatı eskisinden daha da fazla hafife almak..
Farkettiysen, takmayan insanlar daha da mutlu diğerlerine kıyasla. Evet daha mutlular çünkü düşüncelerinde ölmüyorlar benim gibi.. Bir de bana bak, ömrümden eksildi teker teker ve bunları oturupta paylaşabileceğim tek bir insan bile yok yer yüzünde...
Boşver artık, ben aramıyorum.
Çok istiyorsa o kişi gelip beni bulsun..
No comments:
Post a Comment